معرفی انواع کابل های شبکه
کابل های کواکسیال
کابل «کواکس» که در دهه 1880 اختراع شد، بهترین کابل برای اتصال تلویزیون ها به آنتن های خانگی شناخته شده است. کابل کواکسیال همچنین به عنوان کابل استاندارد اترنت 10 مگابیت بر ثانیه شناخته می شود. در طول دهه 1980 و اوایل دهه 1990 که کابل های اترنت 10 مگابیت بر ثانیه معروف و محبوب بودند، شبکه ها عموما از یکی از دو مدل کابل کواکس thinnet (استاندارد 10BASE2) و thicknet (10BASE5) استفاده می کردند. این کابل ها از یک سیم مسی داخلی با ضخامت های مختلف ب همراه عایق و محافظت های دیگر تشکیل می شوند. سفت بودن این کابل ها باعث می شود که ادمین های شبکه در نصب و نگهداری thinnet و thicknet با مشکل مواجه شوند.
زوج کابل به هم تابیده شده
کابل های به هم تابیده شده در طول دهه 1990به عنوان استاندارد پیشرو برای اترنت، در شروع اترنت 10 مگابیت بر ثانیه (10BASE-T که همچنین با عنوان Cat3 هم شناخته می شود) معرفی شد و با نسخه های تکمیل شده برای 100 مگابیت بر ثانیه (100BASE-TX، Cat5 و Cat5e) و در پی آن سرعت های بالاتر تا 10 گیگابیت بر ثانیه (10GBASE-TX) ادامه پیدا کرد. زوج کابل های به هم تابیده از 8 سیم به صورت زوجی تشکیل شده تا تداخلات الکترومغنایسی بدین وسیله به حداقل برسد. دو نوع استاندارد صنعتی برای زوج کابل ها تعریف شده است: زوج کابل های بدون محافظ (UTP) و زوج کابل های دارای محافظ (STP). کابل های اترنت مدرن به منظور کاهش هزینه از سیم کشی UTP استفاده می کنند، در حالی که کابل کشی STP در انواع دیگری از شبکه از قبیل Fiber Distributed Data Interface (FDDI) مورد استفاه قرار می گیرد.
کابل های فیبرنوری
در حالی که سیم های فلزی عایق که سیگنال های الکتریک را منتقل می کنند، کابل های شبکه فیبرنوری با استفاده از رشته های شیشه و پالس های نور کار می کنند. این کابل های شبکه با وجود آن که از شیشه ساخته شده اند، انعطاف پذیر هستند. این کابل ها به طور گسترده در نصب و راه اندازی اتصالات Wide Area Connection (WAN) در جایی که مسافت زیاد زیرزمینی و یا کابل های روکار مدنظر باشد و همچنین در ساختمان های اداری و جاهایی که حجم زیادی از ارتباطات مورد نیاز باشد، مورد استفاده قرار می گیرند. دو نوع استاندارد صنعتی برای کابل های فیبرنوری تعریف شده است که شامل single mode (استاندارد 100BASEBX) و multimode (استاندارد100 BASESX ). شبکه های ارتباط از راه دور با فاصله زیاد به خاطر ظرفیت پهنای باند بالاتر، بیشتر از single mode استفاده می کنند، در حالی که شبکه های محلی به دلیل کاهش هزینه بیشتر از multimode استفاده می کنند.
کابل های USB
بیشتر کابل های Universal Serial Bus )USB) یک کامپیوتر را به یک دستگاه پیرامونی (کیبورد یا ماوس) و همچنین دستگاه های دیگر وصل می کنند. اگرچه آداپتورهای شبکه ویژه (که گاها دانگل نامیده می شوند) هم قابلیت اتصال کابل اترنت به یک پورت USB را به صورت غیرمستقیم داراست.
کابل های موازی (Parallel) و متوالی (Serial)
به خاطر این که در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 بسیاری از کامپیوترهای شخصی از قابلیت اترنت برخوردار نبودند و هنوز USB هم اختراع نشده بود، اینترفیس های موازی و متوالی (که در کامپیوترهای مدرن منسوخ شده اند) گاهی اوقات برای شبکه کردن دو کامپیوتر مورد استفاده قرار می گرفتند.
کابل های کراس
کابل کراس دو دستگاه شبکه از یک نوع (مثلا دو دستگاه کامپیوتر یا دو سوئیچ شبکه) را به هم وصل می کند. استفاده از کابل های کراس اترنت در سال های گذشته در شبکه های خانگی قدیمی و برای اتصال دو سیستم کامپیوتر به یکدیگر متداول بود. کابل های کراس اترنت تقریبا شبیه به کابل های معمولی هستند، تنها تفاوت قابل مشاهده در کد رنگ کابل ها و کانکتورهاست. تولید کنندگن این مدل کابل ها به همین دلیل نشانه های متمایزکنده ای بر روی کابل های کراس تعبیه می کنند. گفتنی است که امروزه با وجود روترها میزان استفاده از این کابل ها تقریبا به صفر رسیده است.
